Daar ga ik dan: porto op de heup, zwarte blouse aan, bezem in één hand en vegertje in de ander. De mensen lopen de zaal uit. Ik zet een vriendelijke glimlach op en wens iedereen gedag en een prettige avond toe. Een enkeling blijft staan om te vertellen hoe de film was. Ik merk dat de mensen op hun hoede zijn door mij: snel nemen ze hun afval mee, die ze eigenlijk van plan waren te laten liggen. En overal ligt popcorn op de grond. Ik stel me iemand voor die steeds sneller en sneller gulzig popcorn in z’n mond stopt tijdens een spannende film. Daar gaat weer een hand terwijl een eenzame volwassen maiskorrel zich uit zijn grip bevrijdt en toevlucht zoekt eerst op de stoel en vervolgens op de vloer. Het is begrijpelijk en dus niet zo erg dat ik de bezem langs de stoelen moet halen. Maar de afvalachterlaters zijn buitengewoon asociaal. Ben ik nou zo netjes opgevoed dat ik het gewoon meeneem als ik vertrek? Het lijkt me dat dit gedrag vanaf je eerste schooldag met de paplepel is ingegoten. Het is toch ook logisch? Ik heb het voedsel gekocht, ik maak de troep, dus ik ruim het ook weer op. En het erge is, is dat het niet gering gebeurd. Nee, hooguit tien mensen in een volle zaal namen hun rotzooi mee. Als er een medewerker staat misschien zelfs twintig. Het klopt, het is mijn baan om dat op te ruimen. Maar dan ben je nog steeds een ass om het te laten liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten